Υπάρχει μια χώρα φτωχή και βασανισμένη....ονόματα δεν λέμε...τόσο όμορφη όμως που το καταλαβαίνει κανείς από την παρακάτω ιστορία....
Την εποχή λέει...που ο Θεός μοίραζε τη Γή στους ανθρώπους μερικοί απουσίαζαν...Διασκέδαζαν ή αδιαφόρισαν.....Μόλις όμως τέλειωσε η μοιρασιά κι έμειναν χωρίς Γή, πήγαν να παραπονεθούν στο Θεό.....
Εκείνος τους δέχτηκε αυστηρά......
-Όταν μοίραζα τη γή στους ανθρώπους....εσείς χαζεύατε....Ποιός σας φταίει?....Τώρα λοιπόν είναι αργά...Δεν έχω άλλη γή.....
Εκείνοι δικαιολογήθηκαν ζητώντας συγνώμη....παρακάλεσαν ....έκλαψαν....ώσπου με τα πολλά ο Θεός τους λυπήθηκε και τους λέει.....
-Ας είναι.....Έχω κρατήσει ένα οικοπεδάκι , για να περάσω τα γηρατειά μου.....Από αυτό θα σας κόψω κι εσάς ένα κομμάτι για να το κάνετε πατρίδα.....και τους χάρισε το μισό...ενώ το άλλο μισό το κράτησε πράγματι για τον εαυτό του......
Ας δούμε τώρα τη χώρα από τη μεριά του Θεού.Δηλαδή από ψηλά.....
Με την πρώτη ματιά πάνω στο χάρτη , καταλαβαίνουμε αμέσως πως κάτι ήξερε Αυτός που κράτησε για τον εαυτό του αυτό το οικοπεδάκι.....Βλέπουμε αμέτρητα νησιά και νησάκια και βραχονησίδες σκορπισμένα στη θάλασσα...σαν σύμπλεγμα από δαντέλες κεντημένο πάνω από γαλάζιο ύφασμα....Το πρώτο νησί που θα συναντήσουμε καθώς ερχόμαστε από τα νησιά ....είναι αυτό εκεί κάτω...το μακρουλό κι οριζόντιο....Διασχίζοντας το πέλαγος πρός τα βόρια...συναντάμε ένα πολύ μεγαλύτερο, κολλημένο στο κύριο οικόπεδο.Μοιάζει με πλατανόφυλλο που έπεσε στο νερό...Παραπάνω μια μεγάλη χερσόνησος...Σε τούτη τη Γή σημειώνονται πολλά χωριά και πόλεις......από τις οποίες η μεγαλύτερη απλώνεται στα γύρω βουνά και φτάνει ως τις θάλασσες......Είναι η πρωτεύουσα....Χαμηλώνουμε πρός το κέντρο ώσπου να ξεχωρίσουμε δύο κυρίαρχους λόφους.....Ο πρώτος είναι καταπράσινος, με ένα εκκλησάκι στην κορυφή του......Απέναντί του ο άλλος δεν είναι παρά ένας τεράστιος γυμνός βράχος.....πασίγνωστος σε όλο τον κόσμο από ένα μνημείο που ακτινοβολεί στην κορυφή του από μάρμαρο......
Δίπλα σε αυτή τη γή....και λίγο πιο πάνω ....υπάρχει ένα τρίτο μεγάλο νησί...Θυμίζει κάποιο ζώο θαλασσινό...μάλλον ιππόκαμπο...η ουράτου κολυμπάει μέσα στο βαθύ σκουρόχρωμο πέλαγος, ενώ το κεφάλι του αναπαύεται στις ανοιχτόχρωμες αμμουδιές......
Χαμηλή πτήση....Θάλασσα ήρεμη....Ελαφρό αεράκι φυσάει που φουσκώνει τα πανιά κι ανυψώνει τους γλάρους...Μιά απέραντη ακτή κατηφορήζει καθέτως...Εδώ δεν υπάρχουν νησιά ούτε λιμάνια.....Πιόψηλά σχηματίζεται ένας μεγάλος κόλπος που στο βάθος του βρίσκεται η δεύτερη μεγάλη πόλη της χώρας...Δεξιότερα τα δασωμένα βουνά κατεβαίνουν ώς τη θάλασσα και σχηματίζουν τρία ακρωτήρια, που μοιάζουν με τα τρία δάκτυλα ενός γίγαντα....Σίγουρα αυτά τα βουνα θα διάλεγε ο Θεός για να χτίσει το εξοχικό του........
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΟΛΙΟΤΣΟΣ
Η σφενδόνα του Δαυίδ
ΕΚΔ. Πατάκη 2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου